ABDULLAH b. SÂİB

عبد الله بن السائب

Ebû Abdirrahmân Abdullah b. es-Sâib b. Ebi’s-Sâib Sayfî el-Mahzûmî (ö. 70/689-90)

Kıraat bilgisiyle tanınan sahâbî.

Küçük yaşta Hz. Peygamber’i görenlerdendir. Babası Sâib, Câhiliye devrinde ticaretle uğraştığı sıralarda Resûlullah’ın ortağıydı. Kıraatı arz yoluyla Übey b. Kâ‘b ve Hz. Ömer’den öğrendi; kendisinden de Mücâhid ve kıraat imamlarından İbn Kesîr kıraat tahsil etti. İbn Ebû Müleyke, Atâ, oğlu Muhammed b. Abdullah kendisinden hadis rivayet etmişlerdir. Mekkeliler, Mekke’den yetişen bir kari* olarak onunla iftihar ederlerdi. Rivayet ettiği hadisler Kütüb-i Sitte’de ve Ahmed b. Hanbel’in Müsned’inde yer almıştır. Abdullah b. Zübeyr’in hilâfeti döneminde Mekke’de vefat etti.

BİBLİYOGRAFYA:

İbn Sâ‘d, et-Tabakatü’l-kübrâ (nşr. İhsan Abbas), Beyrut 1388/1968, V, 445; Müsned, III, 410-411; İbnü’l-Esîr, Üsdü’l-gabe (nşr. Muhammed İbrâhim el-Bennâ v.dğr.), Kahire 1390-93/1970-73, III, 254-255; Zehebî, Ma‘rifetü’l-kurrâ’ (nşr. Beşşâr Avvâd Ma‘rûf v.dğr.), Beyrut 1404/1984, I, 47-48; a.mlf., A‘lâmü’n-nübelâ’, III, 388-390; İbnü’l-Cezerî, Gayetü’n-nihâye (nşr. G. Bergstraesser), Kahire 1351-52/1932-33 → Beyrut, ts. (Dârü’l-Kütübi’l-ilmiyye), I, 419-420; İbn Hacer, el-İsâbe, Kahire 1328, II, 314; a.mlf., Tehzîbü’t-Tehzîb, V, 229; Süyûtî, el-İtkan (nşr. Muhammed Ebü’l-Fazl), Kahire 1387/1967, II, 204.

İsmail Karaçam